Η Εαρινή Ισημερία είναι η αστρονομική αρχή της Άνοιξης και του Nέου τροπικού έτους που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση του χρόνου. Ο Ήλιος κινείται από το Nότιο Hμισφαίριο της ουράνιας σφαίρας προς το Bόρειο. Οι μέρες στο Bόρειο Hμισφαίριο γίνονται μεγαλύτερες από τις νύχτες και η ποσότητα του ηλιακού φωτός αρχίζει να αυξάνεται καθημερινά. Από δω και ως το Καλοκαιρινό Ηλιοστάσιο ήμερα γίνεται μεγαλύτερη της νύχτας.
Στους πολλούς πολιτισμούς, ημέρα ισημερίας ήταν η πρώτη μέρα του χρόνου, η στιγμή όταν ο κόσμος καλωσόριζε την Άνοιξη. Μέχρι τώρα, οι περσόφωνοι και τουρκόφωνοι λαοί, σε χώρες του πρώην Δρόμου του Μεταξιού, κάθε χρόνο γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά ή το «Νορούζ» που σημαίνει η «νέα μέρα» στα περσικά.
Το «Νορούζ» έχει την αρχαία ιρανική καταγωγή. Συνδέεται με τη λατρεία του Ήλιου και του προφήτη Ζαρατούστρα. Η παλαιότερη πηγή που μιλάει για αυτή την εορτή είναι το ιερό βιβλίο των Ζωροαστρών «Αβέστα». Σύμφωνα με τη γραφή, κάθε χρόνο σε αυτή την ημέρα οι άνθρωποι πρέπει να τιμούν την εμφάνιση ζωής πάνω στη Γη.
Σήμερα, την Πρωτοχρονιά γιορτάζουν στο Αφγανιστάν, το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν, το Ταταρστάν, το Τουρκμενιστάν, την Τουρκία, το Ουζμπεκιστάν, καθώς και σε περιοχές της Ρωσίας, όπως το Ταταρστάν, η Μπασκιρία και το Νταγκεστάν. Κατά τις παραδόσεις, πριν ξεκινήσει το Νορούζ οι άνθρωποι χρειάζεται να μετανοήσουν, να συγχωρέσουν ένας τον άλλο, να καθαρίσουν το σπίτι, διαφορετικά η ερχόμενη χρονιά δεν θα τους φέρει αφθονία και ευημερία.
Στην εαρινή ισημερία, οι Ινδουιστές στην Ινδία και το Νεπάλ βγαίνουν στους δρόμους για να πετάξουν ο ένας στον άλλο τη χρωματιστή σκόνη. Η Γιορτή Χόλι, το διήμερο φεστιβάλ χρωμάτων που λαμβάνει χώρα αυτή την περίοδο, είναι ένα από τα πιο ζωντανά και πολύχρωμά ανοιξιάτικα φεστιβάλ στον κόσμο. Με συνοδεία της μουσικής και των τυμπάνων οι Ινδουιστές γιορτάζουν τη γονιμότητα, το χρώμα, την αγάπη και τη νίκη του καλού πάνω στο κακό.
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Κρίσνα ως βρέφος δηλητηριάστηκε από μια Κακιά Πουτάνα που έκανε το δέρμα του μπλε. Έχοντας ερωτευτεί τη Ράντα ως ενήλικας, ήταν σίγουρος ότι δεν θα τον αγαπούσε λόγω χρώματος του δέρματός του. Μόλις της εξομολογήθηκε τον έρωτά του, της πρότεινε ένα παιχνίδι στο οποίο θα μπορούσε να τον βάψει όποιο χρώμα της άρεσε. Έτσι θριάμβευσε το καλό.
Η Γιορτή των Χρωμάτων είναι η μοναδική φορά όπου οι άνθρωποι σε όλη την Ινδία, ανεξαρτήτως φύλου και κάστας, βρίσκονται όλοι μαζί για να γιορτάσουν την αρχή της Άνοιξης.
Οι Σλάβοι γιόρταζαν την Ημέρα της Άνοιξης από αρχαία χρόνια: από το πρωί καθάριζαν το σπίτι, πετούσαν όλα άχρηστα πράγματα και έψηναν μπισκότα σε σχήμα κορυδαλλών που είναι το σύμβολο της εορτής. Τους κορυδαλλούς έπρεπε να πετάξουν στον αέρα και μετά να τους πιάσουν σαν να πιάνουν την τύχη τους. Ετοίμαζαν επίσης τις κρέπες που συμβόλιζαν τον Ήλιο.
Σήμερα στη Ρωσία, την εβδομάδα πριν από τη Σαρακοστή, γιορτάζεται η Μάσλενιτσα – παράδοση που έχει διατηρήσει στην τελετουργική της βάση μια σειρά από στοιχεία της προχριστιανικής σλαβικής μυθολογίας. Η Μασλανίτσα συνοδεύεται από γλέντια, διαγωνισμούς, χορταστικά γεύματα με κρέπες, επισκέψεις στα κοιμητήρια.
Ένα άλλο γνωστό έθιμο της εορτής είναι το κάψιμο του ειδώλου της Κυρά-Μάσλενιτσα που σημαίνει την καταστροφή του παλιού, τον θάνατο στο όνομα μιας μελλοντικής γέννησης. Οι ερευνητές επισημαίνουν τις ομοιότητες μεταξύ του δυτικοευρωπαϊκού καρναβαλιού και της ρωσικής Μασλανίτσα.
Στην Αρχαία Ελλάδα, τις μέρες της εαρινής ισημερίας, γίνονταν τα «Διονύσια» αφιερωμένα στον θεό της γονιμότητας, του κρασιού, του θεάτρου και της αναγέννησης. Τα «Διονύσια» συνοδευόταν από γλέντια, κρασί και γενικά πολλή διασκέδαση. Τα περισσότερα αρχαία ελληνικά έργα γράφτηκαν για να παιχτούν στην εαρινή γιορτή του Διονύσου, όπου όλοι οι συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένων συγγραφέων, ηθοποιών και θεατών, θεωρούνταν οι ιεροί υπηρέτες του θεού.
Στην εαρινή ισημερία επίσης, σχεδόν σε όλες οι ελληνικές πόλεις πραγματοποιούσαν διήμερες γιορτές προς τιμήν του Άδωνι και της Αφροδίτης, τα λεγόμενα «Αδωνία». Μια άλλη διάσημη αθηναϊκή γιορτή ήταν η «Γαλάξια», όταν προς τιμή θεάς Ρέας-Κυβέλης προσφέρονταν μια χρυσή φιάλη που περιείχε το «γαλαξία» – έναν χυλό από κριθάλευρο και γάλα. Τέλος, τα «Ιλαρία» που γιόρταζαν οι Έλληνες της Κρήτης και της Μικράς Ασίας φαίνεται να έχει πολλά κοινά με τις σημερινές Απόκριες καθώς κατά τη διάρκεια των γιορτασμών ο κόσμος φορούσε στεφάνια και διάφορες κωμικές μάσκες.
Πιστεύεται ότι στην Εαρινή Ισημερία, η κόρη της Δήμητρας, η Περσεφόνη, επιστρέφει στη Γη μετά από μια εξάμηνη παραμονή στο υπόγειο βασίλειο του Πλούτωνα, φέρνοντας μαζί της φως, ομορφιά, γονιμότητα και αφθονία.
Στην Κίνα, η Εαρινή Ισημερία από την αρχαιότητα θεωρείται ως περίοδος πλήρους φυσικής αρμονίας του Γιν και του Γιανγκ. Ο εορτασμός του «Chunfen» συμβαίνει στην Κίνα για πάνω από 3.000 χρόνια. Το «Chun» σημαίνει Άνοιξη και το «Fen» σημαίνει κάτι που χωρίζει στα ίσα τα δύο μέρη και δημιουργεί την ιδανική ισορροπία.
Για δύο εβδομάδες, οι Κινέζοι παίζουν ένα παιχνίδι στο οποίο προσπαθούν να ισορροπήσουν ένα αυγό έτσι ώστε να σταθεί όρθιο, χτυπούν τα τύμπανα, χορεύουν, πετούν χαρταετούς. Στην αρχαιότητα, οι άνθρωποι έγραφαν τα σωματικά τους προβλήματα σε χαρταετούς και καθώς ο χαρταετός ανέβαινε στον αέρα, τον αφήναν να πετάξει ελεύθερα, να χαθεί στον ουρανό για να εξαφανιστούν μαζί του τα προβλήματα και οι ασθένειες.
Την ημέρα του «Chunfen» ή Τσουνφέν, όχι μόνο εξισώνονται η μέρα με τη νύχτα, αλλά είναι και η μέση της Άνοιξης που διαρκεί 90 ημέρες. Η Άνοιξη στην Κίνα ξεκίνησε πριν 45 μέρες και θα τελειώσει 45 μέρες αργότερα.
Στην Εαρινή Ισημερία συμβαίνει η αποκορύφωση της ανοιξιάτικης ενέργειας και των ιδιοτήτων του στοιχείου του Ξύλου, δηλαδή της γέννησης και της ανάπτυξης, της καλοσύνης και του αλτρουισμού.
Καθώς προχωράμε προς το Καλοκαίρι, το Γιανγκ συνεχίζει να ανεβαίνει. Φροντίστε να μη κάνετε πράγματα που μπορεί να βλάψουν την ενέργεια Γιανγκ, όπως να μένετε ξύπνιοι αργά το βράδυ ή να θυμώνετε πολύ.
Η πιο κοινή ανισορροπία της Άνοιξης είναι η στασιμότητα ενέργειας Τσι του Ήπατος που μπορεί να εμφανιστεί ως αίσθηση του υπερβολικού στρες, ευερεθιστότητα και κατάθλιψη.
Η στασιμότητα ενέργειας στο Ήπαρ μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στο πεπτικό σύστημα, όπως: αέρια, φούσκωμα, παλινδρόμηση οξέος και ναυτία. Όταν η στασιμότητα γίνεται παρατεταμένη, μπορεί να παρουσιαστούν συμπτώματα που σχετίζονται με τη θερμότητα του Ήπατος, όπως: ημικρανίες, ζάλη, κάψιμο και σπασμένα αγγεία στα μάτια, υπερβολική ευερεθιστότητα και οργή.
