Άκουσα τους ήχους των καμπάνων να διαταράζουν τα σωματίδια του αιθέρα, αναγγέλλοντας την αρχή της προσευχής στο ναό της Ομορφιάς.

Τις καμπάνες που η Δύναμη είχε κατασκευάσει από το μέταλλο του αισθήματος, τις τοποθέτησε επάνω από τον ιερό ναό της, επάνω από την Ανθρώπινη Καρδιά.

Μέσα από το μέλλον, είδα τα πλήθη των ανθρώπων να λατρεύουν τη Φύση και με τα πρόσωπά τους γυρισμένα προς την ανατολή να περιμένουν την πλημύρα του πρωινού φωτός – την αυγή της Αλήθειας.

Είδα την πόλη να εξαφανίζεται, απέμειναν μόνο τα ίχνη από τους παλιούς λόφους που θύμιζαν τη φυγή του σκότους μπροστά στο θρίαμβο του Φωτός.

Είδα τους γέροντες να ξεκουράζονται στη σκιά των λεύκων και των ιτιών, γύρω τους κάθονταν παιδιά και άκουγαν τις ιστορίες για τους παλιούς καιρούς.

Είδα τα αγόρια να παίζουν κιθάρες, να λαλούν φλογέρες και τα κορίτσια με τα χυτά μαλλιά τους να χορεύουν κάτω από τα κλαδιά του γιασεμιού.

Είδα τους άνδρες να θερίζουν σοδειά, τις γυναίκες να μαζεύουν σταφύλια και χαρούμενα να τραγουδούν .

Είδα μια γυναίκα να αλλάζει τα παλιά της ρούχα, να στολίζεται με ένα στεφάνι από κρίνους και μια γιρλάντα από τα φρέσκα πράσινα φύλλα.

Είδα τη φιλία που δημιουργήθηκε μεταξύ των ανθρώπων και των άφωνων ζωντανών πλασμάτων – τα κοπάδια πουλιών και πεταλούδων τους πλησίασαν χωρίς φόβο, οι γαζέλες με σιγουριά και εμπιστοσύνη κατευθυνόταν προς τη λίμνη.

Κοίταξα και δεν είδα πουθενά τη φτώχεια αλλά δεν συνάντησα και τη σπατάλη.

Είδα την ισότητα και την αδελφοσύνη να βασιλεύουν ανάμεσα στους ανθρώπους.

Δεν είδα κανένα γιατρό, αφού ο καθένας έγινε γιατρός για τον εαυτό του χάρη στη γνώση και εμπειρία.

Δεν είδα πουθενά τον ιερέα, γιατί η Συνείδηση είχε γίνει ο αρχιερέας.

Δεν είδα πουθενά τον δικηγόρο, γιατί η Φύση αντικατέστησε το δικαστήριο, γράφοντας τα συμβόλαια φιλίας και ένωσης.

Είδα τον άνθρωπο που συνειδητοποίησε ότι είναι ο θεμέλιος λίθος όλων των πραγμάτων.

Είχε υψωθεί πάνω από μικροπρέπεια και κακία.

Είχε πετάξει το πέπλο της σύγχυσης από τα μάτια της Ψυχής του και εκείνη άρχισε να διαβάζει τι γράφουν τα σύννεφα στην όψη του ουρανού, τι ζωγραφίζει το αεράκι στις σελίδες του νερού, κατάλαβε την ουσία της ανάσας λουλουδιών και το νόημα τραγουδιών αηδονιών.