Η υγεία του ανθρώπου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την καλή λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος και περιλαμβάνει αρχικά τη σωστή πέψη των τροφών. Εάν παρατηρείτε ότι παρά το προσεγμένο τρόπο διατροφής, οι αιματολογικές σας εξετάσεις δείχνουν ελλείψεις βιταμινών και μετάλλων. Εαν βλέπετε ότι σε λίγες ώρες μετά το φαγητό παρουσιάζετε καούρες, παλινδρόμηση, φούσκωμα, αέρια. Αν μετά την κατανάλωση πρωτεϊνούχων τροφών αισθάνεστε κούραση, ζάλη, ναυτία. Εάν είστε δυσανεκτικοί σε διάφορα τρόφιμα και σας ταλαιπωρούν προβλήματα όπως ακμή, σύνδρομο διαρρέοντος εντέρου, τριχόπτωση, εύθραυστα νύχια, καντιντίαση, ξυροδερμία. Εαν υποφέρετε από διάρροια ή δυσκοιλιότητα, στομαχικές κράμπες, βήχα μετά τη λήψη του φαγητού, κακή αναπνοή, άγχος και νευρικότητα, πιθανότατα τα επίπεδα των γαστρικών σας οξέων είναι πολύ χαμηλά και έχει αναπτυχθεί την Υποχλωρυδρία του στομάχου.
Η Υποχλωρυδρία είναι ανεπάρκεια οξέος του στομάχου. Εκτιμάται ότι επηρεάζει περίπου το 20% του γενικού πληθυσμού στις δυτικές χώρες. Κατά την υποχλωρυδρία εκκρίνονται μικρές ποσότητες γαστρικών οξέων, οι οποίες δεν επαρκούν για να ενεργοποιήσουν τα ένζυμα για την περαιτέρω διάσπαση και απορρόφηση στο λεπτό έντερο της τροφής που εισέρχεται από το στομάχι. Η Υποχλωρυδρία μπορεί να προκαλέσει παθήσεις, όπως γαστρίτιδα, αυτοάνοσες, ορμονικές και ψυχικές διαταραχές, δερματικά προβλήματα, ακόμα και κακοήθη αναιμία.
H μειωμένη έκκριση γαστρικών οξέων από τα στομαχικά τοιχώματα έχει ως αποτέλεσμα τη βαθμιαία διάβρωση της γαστρεντερικής μεμβράνης και παράλληλα την ατελή πέψη κυρίως των πρωτεϊνών, μειωμένη παραγωγή χολικών αλάτων, αυξάνει τον κίνδυνο χολολιθίασης, οστεοπόρωσης, υποσιτισμού και υπερανάπτυξης βακτηρίων στο έντερο και στο στομάχι (ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού).
Αιτίες της Υποχλωρυδρίας:
Στρες. Η παραγωγή γαστρικού οξέος ρυθμίζεται από το αυτόνομο νευρικό σύστημα και από ορισμένες ορμόνες. Υπεύθυνο για χαλάρωση μέρος του αυτόνομου νευρικού, το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, μέσω του πνευμονογαστρικό νεύρου διεγείρει τις νευρικές απολήξεις στο στομάχι που εκκρίνουν δύο νευροδιαβιβαστές: την ακετυλοχολίνη και το πεπτίδιο που απελευθερώνει γαστρίνη. Η γαστρίνη δρα και στα κύτταρα του στομάχου προκαλώντας την απελευθέρωση ισταμίνης που ρυθμίζει την έκκριση του γαστρικού οξέο. Δηλαδή, εαν τα επίπεδα άγχους του ατόμου είναι αυξημένα και το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημά του βρίσκεται σε καταστολή, το πνευμονογαστρικό νεύρο δεν μπορεί να εκτελέσει σωστά τις λειτουργίες του με αποτέλεσμα να μην εκκρίνονται οι αρκετοί νευροδιαβιβαστές που χρειάζονται για την παραγωγή του γαστρικού οξέος.
Ηλικία. Καθώς μεγαλώνουμε η ποσότητες των γαστρικών οξέων μειώνονται. Η συχνή χρήση αντιόξινων φαρμάκων για καούρες και φουσκώματα, δεν λύνει το πρόβλημα αλλά το επιδεινώνει, διότι αυτά τα φάρμακα αντί να βοηθήσουν στην αύξηση των γαστρικών οξέων, αντίθετα εμποδίζουν το στομάχι να τα εκκρίνει ανακουφίζοντας προσωρινά τα συμπτώματα.
Έλλειψη βιταμινών. Τα θρεπτικά συστατικά όπως ο σίδηρος, το ασβέστιο, ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο και η βιταμίνη B1 και βιταμίνη B4, είναι απαραίτητα για τη διατήρηση καλών επιπέδων του γαστρικού οξέος.
Μια δίαιτα με χαμηλή περιεκτικότητα σε πρωτεϊνη και υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη μπορεί να μειώσει τα επίπεδα του οξέος στο στομάχι, όπως και η απώλεια θρεπτικών συστατικών λόγω διάφορων προβλημάτων υγείας, καπνίσματος ή κατανάλωσης αλκοόλ.